మాటకందని అందం

మాటకందని అందం ఆమెకేలే సొంతం 
ఆ బ్రహ్మదేవుడు ఓ చల్లని సాయంత్రం 
పువ్వులన్నీ తీసుకొచ్చి రాశిగా పోసే అమాంతం 
అది ఆనాటి జక్కన కళకు తార్కాన శిల్పం 
మరి ఈనాడు ప్రాణమొచ్చిన వనితా వసంతం 
ఆమె నవ్వు పసిడి కాంతుల పచ్చల పతకం 
ప్రతి పువ్వూ అయిపోదా తన పాదాక్రాంతం 
ఆమె చిరు పలుకులు సంగీతానికి ఆద్యంతం 
అవని మీది పడుచుల్లో ఆమేలె కన్యాకాంతం 
తన చూపు ప్రసరిస్తే బానిసవనా జీవితాంతం